Edim sayfasının kaynağını görüntüle

'''Edim''', bir borç ilişkisinde borçlunun yerine getirmekle yükümlü olduğu davranış veya iştir. Borç ilişkisinin özü, alacaklının talep hakkı ile borçlunun edim yükümlülüğü arasındaki dengedir. Yani borçlu, edimi ifa etmek; alacaklı ise bu ifayı istemek hakkına sahiptir. Türk Borçlar Kanunu’na göre her borcun konusu bir '''edim'''dir.

Edim, niteliğine göre üç ana türe ayrılır:

# '''Verme edimi''' (''dare''): Borçlunun bir şeyi teslim etmesi veya devretmesidir. Örneğin, bir satış sözleşmesinde malın alıcıya teslimi bir verme edimidir.
# '''Yapma edimi''' (''facere''): Borçlunun bir işi bizzat yapması ya da bir hizmet sunmasıdır. Örneğin bir tamircinin arızayı gidermesi, bir sanatçının konser vermesi gibi.
# '''Yapmama edimi''' (''non facere''): Borçlunun belirli bir davranıştan kaçınmasıdır. Örneğin rekabet etmeme, sır saklama veya inşa yasağı gibi yükümlülükler.

Edim, borcun ifasıyla sona erer; ancak edim imkânsız hale gelirse borç da ortadan kalkabilir. Hukukta '''edimin konusunun mümkün, belirli ve hukuka uygun''' olması şarttır; aksi hâlde borç geçersiz olur.

Kısacası edim, borç ilişkisinin '''can damarıdır'''. Alacaklı için hakkın içeriğini, borçlu içinse yükümlülüğün kapsamını belirler; böylece taraflar arasındaki hukuki dengeyi kurar.